Τα παιδιά φαντάζονται και γράφουν

Παρατήρησε την εικόνα και με βάση τα όσα ξέρεις γράψε ένα κείμενο γι' αυτήν


Παρατηρείστε την εικόνα και με βάση όσα ξέρεις, γράψε ένα κείμενο για τη ζωή ενός μαθητή που φοιτά στο σχολείο.

Ο Γιώργος είναι ένα παιδί που είναι ορφανό και γι' αυτό τον κοροϊδεύουν τα παιδιά στο σχολείο.

Ο Γιώργος είναι από τον πόντο και οι γονείς του πέθαναν πριν 3 χρόνια. Eίναι καλό παιδί στην τάξη και δεν κάνει φασαρία τα παιδιά στην τάξη του στην ώρα του μαθήματος του πετάνε σαΐτες και αυτός το λέει στην κυρία του και η κυρία μαλώνει τα παιδιά, αλλά αυτά συνεχίζουν να τον κοροϊδεύουν.

Προχθές μόλις τελείωσε το σχολείο, πήγε στο μικρό του σπίτι και κάθισε να διαβάσει γιατί θα έχουν διαγώνισμα στην ιστορία και θέλει να πάρει 6 στους βαθμούς του.

Το μόνο που φοβάται είναι το ότι δε θέλει να μείνει στην ίδια τάξη.

Σήμερα η δασκάλα τους έδωσε πίσω το διαγώνισμα και είδε ότι είχε πάρει 6 στους βαθμούς και τα άλλα παιδιά που τον κορόιδευαν πήραν 2. Είναι πολύ χαρούμενος. Τα άλλα τα παιδιά έκλαιγαν, γιατί μετά μόλις θα πήγαιναν σπίτι οι γονείς τους θα τους μάλωναν.

Ειρήνη Κ.


Γεια σας είμαι ο Πέτρος Σακίδης. Είμαι μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων στο Κιλκίς. Η ζωή μου είναι σχεδόν απαίσια και οι γονείς μου έχουν πολλά οικονομικά προβλήματα. Στο σχολείο όλοι με κοροϊδεύουν. Έχω απομείνει μόνος μου γιατί τα αδέρφια μου έχουν πεθάνει από ασιτία. Εγώ κινδυνεύω ακόμα... Κάθε βράδυ προσεύχομαι να μην πάθω κάτι αλλά ποτέ δεν πιάνει αυτό. Τα οικονομικά προβλήματα των γονιών μου προέρχονται από την φτώχεια, την στενοχώρια και την προσφυγιά. Δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται. Το πιο δύσκολο για εμένα είναι το σχολείο. Δεν καταλαβαίνω γιατί με κοροϊδεύουν Μια μέρα μου είπαν τον λόγο. Μου είπαν ότι επειδή είμαι φτωχός και βρώμικος, δεν θα είμαι ποτέ για αυτούς κανονικό παιδί. Σήμερα βγήκαμε φωτογράφιση και εγώ φόρεσα τα πιο καλά μου ρούχα. Το παλιό παλτό του πατέρα μου και το καπέλο του. Όταν μας έδωσαν την φωτογραφία η μαμά μου με ρώτησε; γιατί είσαι αγέλαστος στην φωτογραφία παιδί μου;

Εγώ της απάντησα; μαμά έχω κι εγώ τους λόγους μου.

Πιστεύω όμως ότι κάποια μέρα θα καταφέρουμε κι εμείς να ριζώσουμε σε αυτήν την περιοχή και θα ξεπεράσουμε όλα μας τα οικονομικά μας προβλήματα αλλά και όλα μας τα εμπόδια.

Η ιστορία μου

Κείμενο της Αιμιλίας Καπρή

Όταν ήμουν μικρή ζούσα στο Καρς με την οικογένεια μου. Όμως εκεί είχαμε πόλεμο. Έτσι οι συνθήκες για εμάς τα παιδιά ήταν πολύ δύσκολες. Ζούσαμε σε τρώγλες και σκηνές. Το έδαφος ήταν υγρό σαν βάλτος. Η ατμόσφαιρα μύριζε απαίσια. Χιλιάδες άνθρωποι φορούσαν κουρέλια περιμένοντας τον θάνατο αργά και βασανιστικά. Μετά μας πήρανε και μας πήγαν στην Ελλάδα. Όμως η υγειονομική μας κατάσταση μετά την εγκατάσταση μας ήταν πολύ άσχημη. Πολλοί συνάνθρωποί μας έχασαν της ζωές τους με μία τελευταία φράση {λίγο ψωμί}.

Ο πατέρας μου πέθανε από μία σοβαρή αρρώστια η οποία ονομάζεται φυματίωση. Έτσι η μητέρα μου αναγκάστηκε μέσα σε αυτές τις τρομερές συνθήκες να ψάξει να βρει δουλεία για να μπορέσει να μας ταΐσει έστω και ένα καρβέλι ψωμί.

Τέλος βρεθήκαμε στο Κιλκίς και ξεκινήσαμε μια καινούργια ζωή χωρίς πόλεμο. Με ειρήνη και αισιοδοξία, ότι όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.


Θα σας βοηθήσει και το παρακάτω διάγραμμα

Είμαι ο Σταύρος. Κατάγομαι από τον Πόντο και είμαι ένα ήσυχο παιδί. Μητέρα μου, εγώ και τα δύο αδέλφια μου ήρθαμε πρόσφυγες στο Κιλκίς. Είμαστε μία φτωχή οικογένεια.

Είμαι ορφανός από πατέρα γι' αυτό, αν και είμαι καλός μαθητής οι συμμαθητές μου με κοροϊδεύουν και είμαι αρκετά λυπημένος. Η ψυχολογία μου δεν είναι καθόλου καλή και έτσι οι σχολικοί μου βαθμοί αρχίζουν να πέφτουν.

Η μητέρα μου προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για εμάς. Δουλεύει πολύ σκληρά ως μοδίστρα. Τα καλοκαίρια την βοηθάω στη δουλειά και είναι περήφανη για εμένα που σιγά σιγά μεγαλώνω. 


Ένας μαθητής περιγράφει τη ζωή του στο σχολείο

Γεια σας είμαι ο Γιάννης. Η ζωή μου ολοένα και χειροτερεύει. Στο σπίτι εγώ κι οι μαμά μου μείναμε μόνοι μας. Ο μπαμπάς και η αδερφή μου πέθαναν από ελονοσία. Είμαι πολύ στενοχωρημένος. Τα ρούχα ου είναι σε κακή κατάσταση γιατί φοράω ό,τι έμεινε από τον πατέρα μου.

Η μητέρα μου είναι πρόσφυγας από τη Ρωσία και δεν μπορεί ούτε να με βοηθήσει, ούτε να βρει δουλειά γιατί μιλάει μόνο ρωσικά. Κινδυνεύω να μείνω στην ίδια τάξη. Στο σχολείο είμαι ο μικρότερος και τα παιδιά με κοροϊδεύουν. Σε λόγο θα πάρουμε βαθμούς και είμαι σίγουρος ότι η διαγωγή μου θα είναι κακή.

Προχτές ήμουν με μια παρέα που πετούσε πέτρες και ο δάσκαλος νόμισε πως κι εγώ συμμετείχα. Όμως πήγα μ' αυτά τα παιδιά κι έπαιξα γιατί δεν έχω άλλους φίλους.

Ο πατέρας και η αδερφή μου έχουν δημιουργήσει μεγάλο κενό στην καρδιά αλλά και στα οικονομικά. Η αδερφή μου δούλευε ως έμπορος και ο πατέρας μου ως γεωργός και τα λεφτά ήταν καλά. Μετά τον θάνατό τους δεν μπορούμε να φάμε μια φέτα ψωμί.

Μόλις άρουμε τους βαθμούς αν αυτοί δεν είναι καλοί θα τα παρατήσω. Τα μαλλιά μου μεγάλωσαν επειδή δεν είχαμε λεφτά να πάω στον κουρέα και η μαμά μου τα έκοψε με το ψαλίδι.

Παρ' όλα αυτά έχω ελπίδες να τα καταφέρω. Θα κάνω έναν τεράστιο αγώνα και θα τα καταφέρω!

Ελπίδα Κ.

Σχεδιασμός -Υλοποίηση Ιστοσελίδας
Κώστας Ταλαμπίρης

Υλοποιήθηκε από τη Webnode
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε